Maria C Brouwer schildert het landschap als een portret van herinneringen, een soort zelfportret. Ze studeerde in 1994 af aan ArtEZ Hogeschool voor de kunsten in Arnhem, afstudeerrichting Vrije Kunst, en in 2005 aan de Universiteit van Utrecht waar ze Italiaanse taal en cultuur studeerde met als specialisatie Studies van de Renaissance en de Barok.

Maria C Brouwer werkt met de encaustiek techniek, een eeuwenoude manier van afbeelden via schilderen met hete was. Deze was bestaat uit bijenwas, pigmenten en damar (hars uit bomen), die in meedere lagen op een plank worden aangebracht. Daarbij wordt met bijvoorbeeld zwarte pigmenten een voorstelling op de lagen geschilderd. Met behulp van een föhn of brander wordt de voorsteling vervolgens gemodelleerd. Door dit op verschllende lagen te doen ontstaat veel diepte in het werk, die zich niet in foto's laat vangen. Dit geldt ook voor de veelllagige olieverschilderijen van Brouwer.



 

 

 

Venster | gewalst en gehamerd aluminium draad | 60 x 40 x 20 cm; Poortje | aluminiumdraad | gewalst, gehamerd en geklonken | 160 x 42 x3 5 cm.  | foto's Arno Reijnen

Karin Kortenhorst woont en werkt in Utrecht.

In de 25 jaar dat ze actief is als beeldend kunstenaar, ontwikkelde haar werk zich van draagbare sieraden en accessoires naar sculpturale objecten. Na haar technische opleiding als edelsmid studeerde ze aan de HKU 3-D Design, met schilderen en sieraden als afstudeerrichtingen. Die verschillende benaderingen van het maken hebben haar kunstenaarschap vorm gegeven. Het werk van Kortenhorst is tentoongesteld in galerieën en musea in onder meer Spanje, Ierland, Zuid-Afrika, de Verenigde Staten, Griekenland, Duitsland en Nederland en is aangekocht door musea en particulieren in Nederland, Canada en Australië.

Sinds begin jaren negentig maakt Kortenhorst sieraden en objecten van metaaldraad, zoals zilver-, aluminium-, ijzer-, messing-, koper- en alpacadraad. Ze draait, buigt, hamert, haakt en wikkelt het materiaal op zo’n manier dat transparante volumes ontstaan. Glanzend koper. Blauwzwart staal. Gehamerd aluminium. Draden, robuust gewikkeld of als een verfijnd haakwerk. Haar objecten hebben een 'huid' van zilver-, messing- of koperdraad. Daarmee veroorzaken ze twee dingen: ze omsluiten ‘lucht’ en maken daarmee ruimte zichtbaar. Tegelijk nemen ze zelf ook ruimte in. In die ruimte kan iets ontstaan: een opening, een pauze of een plek om - denkbeeldig - te vertoeven. Leeg is niet 'leeg'.

vlnr  Karakter in blauw, oliekrijt op papier 100 x 70 cm; Karakter in zwart met bladgouden lijst (deel van een drieluik) oliekrijt op papier 100 x 70 cm

Beeldend kunstenaar Kees Ruyter studeerde aan de Rotterdamse Kunst Academie en was succesvol als grafisch ontwerper tot 2017. Daarna is hij begonnen met het maken van vrij werk.

Deze solo-expositie was, na een periode van 6 jaar werken in zijn atelier, de eerste tentoonstelling waarmee Kees Ruyter nu naar eigen zeggen ‘volwassen’ naar buiten trad.

Kees Ruyter is een uitgesproken colorist met een fascinatie voor lijnen, vlakken en structuren. Voor zijn tekeningen gebruikt hij oliekrijt waarmee hij een eigen, rijk en technisch vaak gelaagd palet heeft ontwikkeld. Kenmerkend is zijn gevoel voor kleur, compositie en zijn grafische achtergrond. Zo voel je bij zijn tribale Karakters een typografische ondertoon.
'Ik vind het vaak moeilijk om juist dat te doen wat ik zelf als makkelijk ervaar… maar uiteindelijk ben ik dat juist.'

Belangrijk voor hem is de volledige vrijheid waarmee een kijker zijn werken kan ervaren. Zijn omgang met kleuren, compositie en structuren is vaak monumentaal en inspirerend om te zien, maar de eenvoud geeft de kijker tegelijk alle ruimte.

Kees Ruyter is afgestudeerd aan de Rotterdamse Kunst Academie met als eindexamen-mentor Benno Premsela. Daarna is hij als ontwerper bij Total Design van Wim Crouwel begonnen en later als zelfstandig ontwerper. Kees Ruyter was succesvol als grafisch ontwerper tot 2017. Daarna is hij als beeldend kunstenaar begonnen met het maken van vrij werk.

Kees was verder docent op de Rietveld Academie en in 1995 consultant voor Benetton waar hij samenwerkte met Oliviero Toscani. Hij was mede-initiator en later creatief directeur en ook marketing- en communicatie-directeur van Gay Games Amsterdam 1998.

vlnr Dancing in the dark, 60 x 50 cm acrylverf op doek, 2022; Geen titel, acrylverf op doek, 40 x 30 cm 2020; Man and his dog, 30 x 24 cm, acrylverf op doek, 2022

Remco Dikken (Hengelo, 1981) vindt de inspiratie voor zijn werk in het leven van alledag. In de schilderijen van de kunstenaar zien we sferische taferelen die op momentopnames lijken uit een groter verhaal. De kijker raakt min of meer betrokken bij een gebeurtenis en wordt door het beeld geprikkeld om zelf op onderzoek uit te gaan. Het beeld blijft hetzelfde, maar de interpretatie kan steeds nieuw zijn.

Remco Dikken volgde zijn opleiding aan de Constantijn Huygens Academie in Kampen (2002-2006) en studeerde in 2007 af aan de AKI in Enschede. Hij werd meteen geselecteerd voor de expositie AanZet! voor startend talent bij Kunstvereniging Diepenheim. In 2007 won hij als eerste de HeArtfundprijs, waarvan hij inmiddels zelf jurylid is, samen met Jan Noltes en Jet van der Sluis.

Remco Dikken organiseert en is betrokken bij meerdere tentoonstellingen, onder andere voor AkkuH Hengelo (gesloten sinds 2013), Kunstvereniging Diepenheim (nu Drawing Centre Diepenheim)  en Zaal Zuid Hengelo (nu Oyfo Kunstpodium). Momenteel is hij gastcurator bij Kunsthal Hof 88 in Almelo. Ook schrijft hij voor het online magazine Jegens & Tevens.

Het werk van  Remco Dikken bevindt zich in diverse (particuliere) collecties, waaronder sinds vorig jaar de Akzo Nobel Art Collection.

Marian Bijlenga (1954) maakt vederlichte, transparante, grafische structuren van diverse materialen zoals paardenhaar, stof en schubben van de nijlbaars. Op geniale wijze ontwikkelde ze een manier om losse materiaaldeeltjes onzichtbaar met elkaar te verbinden tot levendige, sterke, maar vaak kwetsbaar ogende, unieke netwerken, die met dunne spelden rondom bevestigd worden net voor de wand. Onder invloed van het licht werpen de netwerken levendige schaduwen op de wand en lijken daardoor bijna te zweven.

Kees van de Wal (1967) onderzoekt vorm en materiaal en verkent met zijn non-figuratieve minimalistische objecten de grenzen van de schilderkunst. Beïnvloed door de in een envelop zorgvuldig bewaarde tekeningen uit zijn kindertijd is zijn werk de laatste jaren spontaner en directer geworden. Recent raakte Van de Wal in de ban van karton. Van gewoon gebruikt karton van verpakkingsdozen. In eerste instantie wilde de kunstenaar dit materiaal naar zijn hand zetten, maar al snel bespeurde hij de behoefte om het materiaal in zijn puurste vorm te gebruiken, inclusief scheuren en vouwen en dus vooral gebruik te maken van wat het al is.

Wikkeling verticaal,| aluminiumdraad gewalst, gehamerd en gewikkeld Foto afb. 1 Arno Reijnen. 

Karin Kortenhorst

Na in de jaren negentig haar opleiding tot goud- en zilversmid in Schoonhoven en de HKU Utrecht te hebben voltooid maakte Karin Kortenhorst, sieraden, objecten en sculpturen van verschillende  soorten metaaldraad, zoals zilver-, aluminium-, ijzer-, messing-, koper- en alpacadraad.

Begrippen als ruimte en grens inspireren de kunstenaar en spelen in haar werk een belangrijke rol: zonder omkadering blijft ruimte immers onwezenlijk. Doorlaatbare - gewikkelde, geweven of gehaakte - 'grenzen' laten ruimte meerduidig worden. Want wat maakt een grens precies uit? Wat wordt eigenlijk van elkaar gescheiden? Wat is de invloed van het licht. En door welke condities transformeert een 'grens' naar verbinding, dialoog, contact? De ruimte, bepaald door afgrenzing of juist verbinding, noemt de kunstenaar 'tussen ruimte' of beloftevolle leegte. Ze is beloftevol omdat haar betekenis niet is ingevuld, maar de verbeelding stimuleert.

Christien Greven

'Dat wat bestaat maar zich niet opdringt, heeft een tolk nodig.’

Een bundeling oude beursberichten die vertaald worden naar een stopmotion video. Scherven die een groter verhaal vertellen in ruimtelijke werken. Gemankeerde etsen die met een ogenschijnlijk kleine bewerking nieuwe betekenis krijgen. Christien Greven doet ingrepen in bestaande materialen, voegt uitingen toe van liefdevolle aanraking of destructieve handeling.

Grevens werk valt op door het gebruik van grove materialen, gebruikt karton en klodders verf. Zo vertolkt ze op geheel eigen wijze datgene wat vaak nog niet eerder een stem had of een vreemde taal spreekt:

‘Over het algemeen lijken het irrationele handelingen. Ik knap intuïtief iets op dat kapot is. Het is mijn manier om betekenis te geven aan wereldse zaken, door datgene wat op mijn pad komt te vertalen en een verhaal te geven. Ook dat wat bestaat maar zich niet opdringt, heeft een tolk nodig.’ 

Auteur Alex de Vries sprak bij de opening en liet zijn licht schijnen over het geëxposeerde werk. Zijn toespraak is hier te lezen.

 

afb. vlnr toothless mouth of Sunny air, olieverf op doek, 200x150cm, 2020; Felderode, diptiek, olieverf op doek, elk doek 200 x 110 cm, 2021; Col du Coq, olieverf op papier, 19x25 cm, 2021; z.t., olieverf op doek, 135x110 cm, 2021; z.t., olieverf op doek, 135x110 cm, 2021.

Thijs Segers (Lieshout, 1996) is in 2020 afgestudeerd als schilder aan AKI ArtEZ en kreeg met het eindexamenwerk de HeArtfund prijs, sleepte vervolgens een ‘apprenticeship’ bij Kunstpodium T in Tilburg in de wacht en werd genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst 2021. 

Segers maakt indrukwekkende, doorleefde en geladen olieverven evenals schetsmatig opgezette gouaches en series kleine werken op papier. Zijn werk getuigt van de sterke emotionele betrokkenheid die de kunstenaar ervaart in de natuur.

Thijs Segers: '"De plek" is altijd de hoofdpersoon in mijn schilderijen. Ik doe veel inspiratie op in de natuur en de invloed die de mens daar op heeft. Nee, het zijn geen fijne schilderijen. Het mag schuren. Het gevoel van eenzaamheid en de acceptatie daarvan is het enige menselijke aspect in mijn werken. In wezen gaan mijn doeken over "onderweg zijn", de beleving van tijd tegenover de eeuwigheidswaarde van onze aarde.'

 

Mark Kramer, 2019, Kleine schoolatlas der gehele aarde (1965)

De getoonde werken van Mark Kramer zijn een onderdeel van een grote verzameling van oude atlassen die de kunstenaar geheel en gedeeltelijk heeft geperforeerd. Door de lagen steeds opnieuw te perforeren ontstaat een steeds fragieler werk.

In het werk van beeldend kunstenaar Kees van de Wal (Oirschot, 1967) spelen vormen de hoofdrol. Het non-figuratieve minimalistische werk omvat vormen die als wandsculptuur een plaats innemen in de ruimte. De kunstenaar maakt gebruik van diverse materialen zoals xps, hout, gips, papier en soms ook van het traditionele schilderdoek. Verf en pastels maken de identiteit van de sculpturen af.

In het werk van Kees van de Wal is sinds zijn eerste expositie in 2008, vanuit het schilderen van abstracte landschappen met het thema verstilling, een nieuwe herkenbare eigen beeldtaal zichtbaar geworden. Na het verdwijnen van de horizon uit de landschappen zijn suggesties van wolken en begroeiing verder geabstraheerd tot zelfstandige vormen. Deze vormen gingen een relatie aan met elkaar en met het doek.

Door gebruik te maken van tegenstellingen, zowel in vorm als formaat, penseelvoering, kracht en kleur ging Van de Wal op zoek naar de juiste combinatie van spanning en balans. Toen hij zich niet meer liet beperken door de randen van het schilderdoek waren de eerste wandsculpturen een feit.

 

Monique Kwist

Beeldend kunstenaar Monique Kwist toont haar nieuwste werk: een serie uitgesproken reliëfdrukken in zeer groot formaat, objecten in klei en fotowerken.

'Langs de grenzen van het hout, via haast nog vloeibare indrukken, kan de bezoeker aan Balancing Sites and Reserves zich in een paar stappen mijlenver verplaatsen’.

Met een dynamische en intuïtieve manier van werken creëert Monique een poëtisch en betoverend nieuw architectonisch landschap. In een speelse en nauwkeurige opstelling van kunstwerken neemt ze de kijker mee op een avontuurlijke reis naar spannende ongekende plaatsen en terreinen.

In haar serie reliëfdrukken heeft Monique zichzelf uitgedaagd om meerdere stempelplanken te arrangeren op de etspers en deze tegelijk in één keer af te drukken. Haar wandelingen door steile landschappen van afgelopen jaren worden in deze grote verticale afdrukken bijna voelbaar.

De objecten van modelklei zijn ruimtelijke voortzettingen van de reliëfs in papier. Tijdens het maakproces in de klei heeft ze de tijdelijke, haast archeologische landschappen met de camera vastgelegd. Deze fotobeelden maken het werk los van de oorspronkelijke schaal, de monumentale kracht voert je mee.

Wim Biewenga vlnr zt, olieverf op linnen, 70 x 70 cm, 200; zt, constructie hout / olieverf, 60 x 40 x 2 cm, 2020; zt olieverf op linnen, 2020, 50 x 50 cm

De littekens van die zoektocht blijven zichtbaar in de voor hem zo kenmerkende bewerking van de huid, de overschilderingen en de soms rauwe imperfectie van het materiaal. De objecten lijken, ten onrechte, op een nonchalante manier samengesteld, maar vertonen eenzelfde speelse emotie. Het is zo het is.
Of zoals Pessoa het verwoord heeft:
Essentieel is kunnen zien,
Kunnen zien zonder te denken,
Kunnen zien wanneer men ziet,
En niet denken wanneer men ziet,
Noch zien wanneer men denkt

vlnr werk van Babette Treumann, Roni Katz en Maria C. Brouwer

vlnr  werk van Rainer Storck, Anne Rose Regenboog en Yvonne Halfens

vlnr werk van Simon Oud, Maria Hees en Wil de Graaf

vlnr werk van Ria Wesseling, Marian Bijlenga en Karin Kortenhorst

NEW ARRIVALS

Maria C. Brouwer is gefascineerd door het met vloeiende was afbeelden van het landschap. Niet het realistische landschap, maar het landschap dat in haar hoofd zit.

Roni Katz 'Zwevende lijnen, illusie van vlakken. Van elke kant ziet het er anders uit. Welkom in mijn wereld van lijnen. Mijn figuren en beelden duiken op onbewaakte momenten op uit mijn onderbewustzijn. Ze moeten gemaakt worden, tastbaar worden. Anders ben ik ze kwijt.'

Wil de Graaf: kunstenaar en neerlandicus Wil de Graaf verknipt en beplakt beeld en tekst tot eigen composites met een vleugje satire. Stuk voor stuk originele kunstwerkjes in A4-  en ansichtkaartformaten.

Yvonne Halfens laat enkele van haar pinakotheekjes zien. De mensfiguurtjes zijn van klei gemaakt en op de wand zelf is onder één figuurtje met potlood getekend. Het geheel is één kunstwerk.

Marian Bijlenga presenteert een nieuwe serie, transparante visschubwerken in kleine formaten. Ogenschijnlijk tere 'klavertjes vier' in mooie zachte kleuren, die lijken te zweven voor de wand en ze werpen een schaduw op de wand.

Karin Kortenhorst presenteert een twintigtal gloednieuwe 3D- metaaltekeningen. Het zijn kleine sprankelende juweeltjes, om ergens neer te zetten als blikvanger of om aan de wand te hangen.

Simon Oud verrast de kijker met een nieuwe ontwikkeling in zijn werk. Door het platslaan van 3D-vormen ontdekte de kunstenaar interessante nieuwe vormen die hem inspireerden tot het maken van een serie abstracte platte wandbeelden van zink en van mdf.

Rainer Storck presenteert subtiel abstracte werken in gemengde technieken op papier, collages, soms betekend, voornamelijk wittinten en een potloodlijn.

Babette Treumann maakte een nieuwe serie kleine abstracte composities met interessante kleurvlakken.

Ria Wesseling is nieuw als kunstenaar in de galerie. Wesseling toont een twintigtal van haar zeer bijzondere objecten en tekeningen. Haar intrigerende kraaien zullen harten veroveren en haar onalledaagse bijzondere objecten nodigen de kijker uit om er zelf een verhaal bij te maken.

Anne Rose Regenboog toont een twaalftal kubussen. Haar nieuwste werk hangt aan de wand. Exemplaren in onder andere fluweelzwart staal - roestpatina - titanium en zelfs een exemplaar in goud. Onder invloed van het soort licht dat op de kubussen valt ontstaat een continu veranderend spel van lijn, glans en kleur. De schaduwen van de kubussen aan de wand zorgen voor een magisch lijnenspel.

Maria Hees heeft met veel uiteenlopende materialen gewerkt, waarbij ze de eigenschappen daarvan zoveel mogelijk uitbuit en onderzoekt. Dat geldt ook voor aardewerk, steengoed en porselein. De laatste tijd zijn het vaak vaasvormen, waarbij ze soms gebruikmaakt van een Japanse techniek, zoals RAKU en Nerikomi. Ook maakte ze kleine flaptasjes van o.a. de laatste resten vissenleer: Victoriabaars uit Kenia.

 

 

Karin Kortenhorst

tussen ruimte

'Het begrip grens speelt in mijn werk een belangrijke rol. Bij het maken word ik gegrepen door de transformatie van materiaal tot sculptuur. Staal-, aluminium-, messing- of koperdraad wals, buig, hamer, haak en wikkel ik op zo’n manier dat transparante volumes ontstaan. Huiden van draad omsluiten lucht en maken ruimte zichtbaar.

Zonder omkadering blijft ruimte immers onwezenlijk. Doorlaatbare gewikkelde, geweven of gehaakte grenzen laten ruimte meerduidig worden. Want wat maakt een grens precies uit? Wat wordt eigenlijk van elkaar gescheiden? En onder welke condities transformeert een grens naar verbinding, dialoog, contact?

De ruimte, bepaald door afgrenzing of juist verbinding, noem ik: "tussen ruimte" of beloftevolle leegte. Ze is beloftevol omdat haar betekenis (nog) niet is ingevuld, maar verbeelding stimuleert.'


vlnr: 2020, untitled, encaustic on panel, 13,5 x 18,5 cm; 2019, untitled, encaustic on panel, 25 x 18,5 cm; 2020, untitled, oil on canvas on panel, 47 x 38 cm; 2020, untitled, oil on linen, 61 x 51 cm; 2020, untitled, oil on linen, 32 x 41,5 cm

De formaten van de nieuwe olieverven van Riet Brouwer zijn vrij bescheiden, maar de vertolkte landschappen houden wel van ruimte. Ze doen soms zelfs fors aan en ademen een betoverende atmosfeer uit. De sterke en intense persoonlijke beleving en verbondenheid met de natuur en het landschap dat zij door en door kent en enorm koestert, huist permanent in het geheugen en noopt de schilder om juist dat ondefinieerbare, veranderlijke en ongrijpbare van dat landschap dat zich aandient of opdoemt te vangen in een schilderij. De randen van het doek en het zichtbare reliëf in het schilderij getuigen van een langdurige zoektocht en het ontstaansproces.

vlnr Partitas, 2019, oil on paper, 90 x 65 cm; Partitas, 2019, oil on paper, 90 x 65 cm; CTYS 048, 2017, oil on paper, 40 x 32,5 cm; Texture Commune, 2019, Animation; section of 1 minute from total 4 min 6 sec.

Lon Godin (1958, Sydney Australië), woont in Nederland sinds 1961. Opleiding: Willem de Kooning Academie in Rotterdam. De kunstenaar woont en werkt in Amsterdam en in Berlijn. Haar werk is vertegenwoordigd in collecties in binnen- en buitenland.

Lon Godin over haar werk: ‘Ik zie het schilderij als een ‘action of becoming’. De gestalte in mijn werk komt voort uit een vooropgezette reeks handelingen. Systematiek en dramatiek zijn wezenlijk in mijn werk. Met systematiek zoek ik een parallel met de natuur. Natuur als transformerend geheel. Ik wil een beeld presenteren dat de natuur oproept zonder haar te representeren.
Mijn werk is een poging om op een beeldende manier vragen ten opzichte van ons bestaan te formuleren, vragen over het fysieke en het tijdelijke. Het geeft geen antwoorden, maar ik probeer de onrust zichtbaar te maken van het niet weten en niet beheersen’.

Kees Raemaekers (1956, Deurne) toont in Food for thought  bescheiden zijn zeer recente serie sculpturen, een uitdagende nieuwe stap in de ontwikkeling van zijn werk. Het platte vlak maakte plaats voor een omslag naar ruimtelijk werk. Zijn favoriete materialen zijn o.a. bijenwas, latex, zelfgemaakte plasticine  en gips waarmee hij intuïtief, schetsmatig ogende figuren neerzet. Van groot tot klein, alleen, samen of als groep.

Voor schilderijen (ouder werk) van Kees Raemakers klik hier.

afb. links: Wanderer: 3 figuren van 5 meter hoog met verschillende soorten bagage, samengesteld uit verschillende onderdelen / krant, papier, karton.

Gabi Rets (1958, Bad Honnef) laat in Food for thought haar indrukwekkende associatieve assemblages zien die steeds ingenieuzer en verrassender worden. Gabi werkt graag met krantenpapier, dat draagt verhaal en beeld al met zich mee. Van de gescheurde en verlijmde krantenstroken maakt zij luchtige constructies die vlak voor de muur hangend hun eigen schaduw werpen. Telkens zijn deze lijnconstructies variabele onderdelen van een uitdijend geheel, zij kunnen zowel solitair een plek innemen alsook muurvullende combinaties vormen, bijvoorbeeld als gestapelde totems, dragers van uiteenlopende soorten bagage, groepsportretten enz.

René van den Bos vlnr inside outside nr.19, 2019, 30 x 20 cm, olieverf op linnen op  paneel; inside outside nr. 6, 2019, 50 x 40 cm, acryl en olieverf op linnen op  paneel; inside outside no.11, 2017, 70 x 50 cm, acryl op canvas op paneel.

Anne Rose Regenboog vlnr: 1, 2 en meerdere kubussen, afm. 20 x 20 x 20 cm, metaaldraad 1.6 mm, gelast, gesoldeerd en op kleur gepatineerd, 2019. Ter info: elke kubus in een installatie kan ook los gekocht worden.

Dave Meijer vlnr: Nr. 4  Z.T., olieverf op doek op paneel, 2015, 23 x 25 cm; Nr. 001 eeneneeniseen, olieverf op doek op paneel, 2019-2012, 40 x 53 cm; Nr. 13 Z.T., olieverf op paneel, 2016, 28 x 24 cm;  Nr.16 Mijn atelier, olieverf op paneel, 2015, 16 x 46 cm.

René van den Bos toont ‘grids’ van minuscule horizontale en verticale lijnen. 'Ik breng laag over laag acryl en/of olieverf aan waarbij elke volgende laag geschilderd wordt over een tapemasker waarin millimeter dunne lijnen handmatig zijn uitgesneden. Door de rasters ontstaan hoogteverschillen met licht, schaduw, kleur en ritme. In mijn schilderijen ervaar je een spanning tussen de constructief/formele opzet en het werkproces waarbij de handmatigheid afleesbaar is. Mijn werk toont mijn fascinatie voor de grondbeginselen van de schilderkunst. Lijn en ritme geven mij de ruimte deze te benutten zonder anekdotes te gebruiken.'

Anne Rose Regenboog 'Het uitgangspunt van mijn werk is de kubus als open draadobject waarbij 1 maat gehanteerd wordt. 20x20x20cm. Ruimtelijke  vierkanten waarin systematisch de atmosfeer zich laat delen. Met dat opsplitsen onderzoek ik de ruimte zowel binnen als op de grensvlakken van de kubus. Door de regels die worden toegepast op het maken van de lijnen/tekening in de kubus ontstaan allerlei karakteristieke configuraties. De lijn is zichtbaar, het vlak is er niet werkelijk en ontstaat onder invloed van de lijn. Meerdere kubussen worden in een installatie getoond. In zijn eentje is elke kubus als een tekening in de ruimte.'

Dave Meijer 'Het Hollands landschap. Je zou zowat zeggen "de essentie ervan". Sterk vereenvoudigde vormen zijn het, die stuk voor stuk onmiddellijke herkenning oproepen. Ja! Ja, dit ken ik. Vraag me niet waarvan, maar ik ken het. Een vloedlijn, een dijk, een horizon. In steeds wisselende kleur en samenhang. Heeft Dave Meijer ooit de pure abstractie overwogen? Nee, hij staat op de grond, met beide voeten. En staart in de verte. Elke dag in z’n atelier, waar alleen een bovenlicht is. Geen buitenwereld. Concentratie. De verte van Dave Meijer zit in z’n kop. En in de mijne.' Citaat Wim Noordhoek.

afbeeldingen vlnr Marcel Alberts; Leo Cahn: Ring Porcupine, zwart 3D abs oplage 10; Leo Cahn: Ring Porcupine, wit 3D abs oplage 10; Yvonne Halfens: nr.6 Blinde wachter, beeld keramiek

Marcel Alberts presenteert in een opzienbarend drieluik, zijn creatie van een indrukwekkend imaginair universum. Een kosmos met talloze taferelen, planeten en objecten die gewichtloos lijken te zweven in een onmetelijke ruimte. De kijker wordt erin naar binnen gezogen en zal er zeker niet in één oogopslag vat op krijgen.
Leo Cahn zorgt voor een andere, verbazingwekkende presentatie. Hij zet met zijn bijzonder vernuftige sieraden en objecten uw ogen op steeltjes. Als ‘Constructeur de bijoux’ zoals hij zichzelf noemt heeft de kunstenaar een heel eigen kijk op het maken van sieraden. Zijn ongekend grote technische knowhow, inventiviteit en onmiskenbaar uitvindersbloed spat van het werk af en vormt ook een belangrijk artistiek kenmerk.
Yvonne Halfens triggert de kijker met haar unieke mensbeelden van klei op een heel andere eigen manier. Er huist een bijna magische ontroerende schoonheid in haar innemende en gevoelige figuren en hoofden. Ze zijn af, maar tegelijkertijd ook net niet af. Hoe is het als mens om in een bepaald lichaam te zitten vraagt zij zich vaak af. Yvonne Halfens is gefascineerd door de niet direct verwachte schoonheid die zij vaak ontdekt in het imperfecte.

Werken uit Wonderland

Welkom in Wonderland ! was een gevarieerde expositie met tal van interessante kunstwerken van een groot aantal respectabele kunstenaars. De bezoekers wisten vooraf niet wat hen te wachten stond. Alle kunstwerken werden anoniem tentoongesteld en voorzien van een nummer.

Op de laatste dag werden de namen bekend gemaakt:

Er was werk te zien van o.a.: Emmy Bergsma, Riet Brouwer, Marian Bijlenga, Frans Drummen, Lyde de Graaf, Wil de Graaf, Yvonne Halfens, Roni Katz, Beppe Kessler, Karin Kortenhorst, Mark Kramer, Monique Kwist, Omid Moshksar, Hugo Pasman, Marianne Plug, Marianne Roodenburg, Jan Hein van Rooy, Marena seeling, Coen Vernooij en Werner Windisch.

vlnr werk van: Iemke van Dijk, Untitled, watercolor on paper, 2018, 50x60cm; Henriëtte van 't Hoog, Gold, silver, copper, 2016, 60x45 cm; Ine Dammers, Untitled 2019, watercolor on dibond, 20 x 30 cm; Werner Windisch, For another day, watercolor on Arches-Paper, 2019, 42 x 31cm.

Sinds 2013 maakt een groep kunstenaars in wisselende samenstellingen exposities met de naam Hydrography. Zij laten daarin abstract werk zien dat uitgevoerd is in waterverf. Vaak is het werk van aquarellisten figuratief en tamelijk conventioneel.
De kunstenaars van Hydrography maken echter abstract werk. Zij voelen zich uitgedaagd door het ’traditionele’ imago van waterverf en de mogelijkheden die dit materiaal ook biedt voor een abstract-experimentele hantering. Daarbij zoeken zij naar nieuwe wegen om het publiek te verrassen met een ongewone visie op de mooiste verf die er volgens hen is. Aquarelverf is pure kleur waaraan de gebruiker water toevoegt. Maar omdat elk pigment een eigen soortelijk gewicht heeft, gedraagt elke kleur zich net even anders. Uiteindelijk is de verf dan ook de baas.

afbeeldingen: vlnr werk van Monique Kwist, Karin Kortenhorst, Marco Arwert, Riet Brouwer.

Architectuur, Landschap, Ruimte

Marco Arwert toont reliëfs in papier. Hij zoekt voortdurend naar schoonheid, in de vorm van structuren en ritmes en het spel van lijnen en vlakken, daar waar je die niet altijd verwacht. Dit resulteert, in combinatie met zijn groot associatievermogen, en veel gevoel voor materiaal en techniek in verstilde, haast kwetsbare, monochrome reliëfs, die in schril contrast staan met de wereld waaruit ze zijn geëxtraheerd.

Riet Brouwer toont werken in encaustiek, een oude schildertechniek, meestal op hout, met hete bijenwas, pigment en hars. Er kan diepte mee worden gecreëerd en het resultaat doet denken aan zwart-wit foto’s uit vervlogen tijden. Riet verbeeldt hiermee het verdwenen landschap uit haar jeugd in de omgeving van Amersfoort.

Monique Kwist toont werken in mixed media. Haar werk blijft door de jaren heen zeer gevarieerd en experimenteel maar heeft wel een zekere herkenbaarheid. Architectuur en architectonische elementen in andere culturen waar zij naartoe reist, zijn haar grote inspiratiebron. Monique speelt een subtiel spel met een zekere leegte, gedeeltelijk verval, en gelaagdheid in betekenis.

Karin Kortenhorst toont 3D-objecten van metaaldraad. Door het buigen, wikkelen, draaien, haken en hameren van de draad ontstaan objecten, ruimtelijke volumes die transparant zijn en tegelijkertijd de ruimte afbakenen. Het  fenomeen ‘tijd’ is een belangrijke factor bij het werk dat stap voor stap vanuit het materiaal en door de herhalende handeling van de maker ontstaat.

vlnr werk van: Laura Christmann; Anna van Eck; Tobias Przybilla

vlnr werk van: Beru Inou, Jochen Zäh, Sarah Regensburger

vlnr werk van Magdalena Servaty, Theresa Kudlek, Jochen Zäh, Anna van Eck

vlnr werk van: Alischa Kilburg, Karin Heimberg, Dajana Goldberg

De stukken die in de expositie 21 5 werden getoond betreffen sieraden, producten, objecten (met en zonder gebruiksfunctie) en autonome sculpturen. De werken zijn vanuit een grote verscheidenheid aan technieken en materialen geconcipieerd; van analoog handwerk aan de werkbank tot en met computergestuurde realisatietechnieken en 3D-digitale printtechnieken. Conceptuele vormontwikkelingsprocessen en onderzoek staan aan de basis van de tentoongestelde objecten.

The exhibited pieces in 21 5 concerned jewellery, products and objects (both functional and not functional) and autonomous sculptures. The works are made in a wide variety of  techniques and materials; from analogue handmade work at the bench to computer-controlled and 3D digital printing techniques. Conceptual form development processes and research are at the basis of the exhibited objects.

Deelnemers/participants

Afstudeerprojecten/graduation projects:

Kristina Wirsching - Hannah DiefenbachTegshtuya Gandugar - Dajana Goldberg - Anna van Eck - Theresa Kudlek - Zohair Zouirech - Magdalena Servaty - Anja Bachmann

Studenten/students:

Alessa Joosten - Sarah Regensburger - Alischa Kilburg - Lena Meyer - Rosa Morgenstern - Mansuo Zhu - Anja Metzger - Bachtiar Baba Sheikh - Tobias Przybilla - Esther Heite

Alumni:

Beru Inou - Laura Christmann

AAD-Team:

Jantje Fleischhut - Herman HermsenJochen Zäh - Mary­vonne Wellen - Karin Heimberg   

afbeeldingen vlnr: Mark Kramer (detail perforations in plaster); Beppe Kessler, kras tekening I, scratches on aluminium, 2018, 25 x 33 cm; Ernie Bossmann (bewerkt knipsel); Ronald de Ceuster (detail object van purfoam).

Ernie Bossmann (1966) werkt het liefst met papier, met beeldmateriaal dat al voorhanden is. Vaak zijn het menselijke figuren. Ze knipt, snijdt, plakt, bewerkt en voegt samen tot nieuw beeld. De losse knipsels presenteerde ze afzonderlijk, in reeksen of patronen. Ronald de Ceuster (1960) toonde wandobjecten van beschilderd polyurethaan. De fragiliteit van het materiaal sluit aan bij zijn wens om beelden te maken die tekens van verval en kwetsbaarheid lijken te zijn en die tegelijkertijd een gevoel van speelsheid, lichtheid en vrijheid geven. Beppe Kessler (1952) liet kras-tekeningen op dun aluminium zien; ze zijn door schuren en krassen ontstaan. Het aluminium wordt zwart of geeft een glinstering terug. Je tuurt in de verte naar iets dat opdoemt; je waant je in de mist, ziet dreigende luchten of de elementen die razen. Altijd is er de suggestie van lucht, van land of water. Mark Kramer (1973) maakt puntstructuren in papier en paneel die ontstaan door boorperforaties. De handeling, het boren, het nutteloze ervan, de perforatie, de gelaagdheid van de materie, de diepte, het spel van licht en donker bij meerdere perforaties naast elkaar en de reststof, het boorsel, bepalen het beeld en zijn betekenis.

vlnr nr. 47 Dorian Hiethaar, De kolk acrylverf, aquarel, o.i. inkt   152 x 122 cm; nr. 22 Ellen van Eldik, Kralenschilderij , acrylverf op doek, 150 x 100 cm; nr. 31 Dorian Hiethaar Boom die ik al mijn hele leven ken, acrylverf op linnen, 140 x 70cm.

Ellen van Eldik (1950)

De natuur, planten en bloemen, zijn voor haar een doorlopende inspiratiebron en onderwerp.

En vanuit een fascinatie voor snoeren en kettingen en uit bewondering voor Coco Chanel schildert zij parels.

Bij het zien van een van Ellens parelschilderijtjes schreef Connie Palmen: 'Wat de kunst eens te meer duidelijk maakt is dat kralen de tranen zijn die je in je leven hebt vergoten en dat die je verbinden met je liefdes en vrienden. Ik werd er prompt blij van.'

Dorian Hiethaar (1951) schildert en tekent sinds 1988 'Het lievelingsbos uit mijn kinderjaren'. Daar  waar zij opgroeide en tot diep in haar vezels mee is verbonden blijkt al die jaren de onontkoombare en onuitputtelijke bron in haar oeuvre.

Dorian schildert zonder voorstudies. Haar atelier in het bos dient als uitvalsbasis.

Van daaruit gaat ze het bos in, leeft, loopt en kijkt daar, tot de dag komt waarop de schilder tot schilderen over gaat. Ze weet nooit van te voren waar het over zal gaan. De schilder reageert niet op het rationele.

Na 30 jaar kunstenaarschap is Marian Bijlenga (Loenersloot 1954) op een punt dat ze niet meer zoekt –  niet naar materialen noch naar thema’s – maar die aantreft in haar eigen werk zelf. Elk object is in potentie het begin van een nieuw werk. En als daarna afknipsels en restjes overblijven kan ze die ook weer gebruiken. Niet het materiaal is haar uitgangspunt, maar de vorm. Mijn werk bestaat uit stippen en lijnen, paardenhaar en stof, onzichtbaar verbonden tot transparante structuren, zwevend voor de wand. Een tekening in de ruimte’.

Museum Beelden aan Zee schreef bij Luiks solotentoonstelling in 2016 : 'De eerste indrukken bij het zien van beelden van Hieke Luik (1958, Apeldoorn) zijn die van beweging, energie en groei. Haar beelden en tekeningen drukken verwondering uit over de onbestemde krachten en voortdurende bewegingen in de natuur. Het gaat daarbij niet om mensen, dieren of planten per se, maar om het overal werkzame en permanente proces van vruchtbaarheid, ontkiemen, groeien, volgroeid zijn, vervallen, sterven en weer terugkeren. Deze kringloop is als een geboetseerd denkproces in haar werk terug te lezen.' Dit is nu ook te zien in Luiks installatie met als titel ‘het geheugen van mijn hand’. 

Anne-Marie van Sprang (Utrecht 1960) ‘Het maken van kunstobjecten in 3D of 2D is voor mij als het vertellen van een verhaal.  Ik geef mijn beelden de maat die ze nodig hebben. De beelden zijn klein maar kunnen een enorme ruimte vullen’. Alex de Vries : ‘Anne-Marie van Sprang heeft in de sculptuur de fragiliteit als kwaliteit vervolmaakt. Van Sprang is in haar materiaalkeuze en in de onderwerpen die ze aan de orde stelt de kracht van het kwetsbare toegedaan. Haar werken in porselein zijn daar een mooi voorbeeld van. Kwetsbaarheid leidt bij haar nooit tot onooglijkheid. Altijd hebben haar beelden een aanwezigheid die manifest de kwaliteit van de broosheid verdedigt.'

vlnr Tim Hinterding, Mixed media 2,  kleurets met acryl op BFK Rives Arches, 2017, 85 x 132 cm; Mixed media 3, kleurets met acryl op BFK Rives Arches, 2017, 85 x 132 cm; Wha?, acryl met zand uit Kefalonia, Giantpaper, 2017, 122 x 162 cm; Augustus 2016, 224 x 150 cm

Thomas Verbogt (1952) is schrijver van romans, korte verhalen, toneelstukken en een dagelijkse column in De Gelderlander, al 25 jaar. In het laatste kwartaal van 2017 was hij samen met zangeres Beatrice van der Poel te zien in het theaterprogramma Montere weemoed. Zijn roman Als de winter voorbij is (2015) stond op de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Afgelopen herfst verscheen de roman Hoe alles moest beginnen.

Beeldend kunstenaar Tim Hinterding (1952) maakt grafiek (etsen) en schilderingen op canvas en op grote bladen papier. Zijn werk is abstract-expressionistisch, zijn kleurgebruik afgewogen. In eigen uitgeverij Killa Kossa, geeft Tim grafiek uit in combinatie met poëzie en literaire teksten van onder anderen Thomas Verbogt, Andreas  Burnier en Luciënne Stassaert.

In 1998 verscheen van Killa Kossa  tussen stem en stilte met 8 etsen van Tim Hinterding en 8 verhalen van Thomas Verbogt. Deze uitgave is destijds ook in Galerie Agnes Raben gepresenteerd.  Een door Edgar Claes ingebonden exemplaar ervan werd ingestuurd voor een boekbindwedstrijd in Parijs en won de hoofdprijs.

 

Je ogen uitkijken

vlnr Marian Bijlenga, Multi Color 2017; Maria Hees,tas/object uit de serie Amphora 2017; Simon Oud, Wandobject zink/messing nr. 2 2017.

vlnr Monique Kwist, wandobject van hout, Future Telling, (Mali) 2017, Bougie Grid; Cees Andriessen, houtsnede 2010; Marena Seeling, olieverf op paneel, 2017.

 vlnr Bernadette Beunk, tekening 8; Coen Vernooij, messing met ijzerertsverf, 2014; Jan Hein van Rooy, Vogelobject.

Je ogen uitkijken:

van Cees Andriessen een serie tot het minimum gereduceerde abstracte hout- en lino sneden in sprankelende kleuren. Van Bernadette Beunk nieuwe speels georkestreerde abstracte tekeningen. Van Marian Bijlenga transparante textiele structuren die lijken te zweven voor de wand. Van Monique Kwist fotowerken op aluminium met bijzondere lichtreflecties, en stille mensfiguurtjes in hout. Van Simon Oud abstracte gesloten vormen, wandobjecten die zijn opgebouwd uit ongelijke vlakken van zink, meestal in combinatie met messing. Van Jan Hein van Rooy vogelfiguren gemaakt van houtjes van niks, en in de tuin een installatie van een kudde aan draadfiguren. Van Marena Seeling aquarellen en wandobjecten die nog net verwijzen naar een landschap. Van Coen Vernooij abstracte wandsculpturen met een fascinerend veranderlijk lijnenspel. En dan is er nog veel meer moois in stock! Zoals sieraden van Maria Hees, schilderijen van Jürgen Marose en Hugo Pasman e.a.

vlnr nr. 1 t/m 4 Jürgen Marose: o.T 2016, acryl op doek,  115 x 130 cm; o.T. 2016, acryl op doek, 90 x 120 cm; o.T. 2017, 100 x 130 cm; o.T. acryl op doek, 2016, 115 x 115 cm. Daarnaast vlnr: Hugo Pasman: Cruschetta, O.I.-inkt 36 x 54 cm, 2017; Piz Schalambert, O.I.-inkt 44 x 35 cm, 2016; Vézelay, olieverf 110 x 75 cm, 2016; Vézelay, olieverf 65 x 45 cm, 2016; Vloer in Vézelay, olieverf 70 x 100  cm, 2016; Vloer in Brancion, olieverf 45 x 65 cm, 2015.

In de gelaagde en dynamische schilderijen van Jürgen Marose wordt de kijker meegenomen naar sterk gereduceerde landschappen waarin we een glimp denken op te vangen van figuren.

Deze figuren bevinden zich gehuld in nevel, verwaaid door de wind als rondtrekkende nomaden, gedreven door het zoeken naar een weg, die niet voorgeschreven en uitgestippeld is.

Jürgen Marose (1952 Emmerich/Rhein) studeerde vrije grafiek en schilderkunst aan de Universität Essen / Folkwang-Schule (1985-1990)

Hugo Pasman intensiveert kijkervaringen. Hij verbeeldt in zijn olieverfschilderijen de stilte, die hij ervaart in Romaanse kerken en abdijen. Zijn fascinatie voor Romaanse bouwkunst heeft alles te maken met zijn affiniteit voor eenvoud. Hij schildert het licht en de ruimte maar ook de reflecties in de vloeren van deze oude gebouwen.

Pasman werkt vanuit zijn herinnering, wat hem vervulde, maakt hij zichtbaar. Naast kerkinterieurs toont hij berglandschappen in Oost-Indische inkt. De kunstenaar geeft met zo min mogelijk middelen op monumentale wijze uitdrukking aan de grootsheid en de ruimte die hij in de natuur heeft ervaren.

Hugo Pasman (Utrecht 1951) genoot zijn opleiding aan de Academie voor Beeldende Kunsten te Utrecht (1973–1978).

vlnr Marena Seeling 2017 z.t. olieverf op paneel 58x52cm; 2017 z.t. olieverf op linnen 40x60c:m; 2017 z.t. olieverf op paneel 25x25cm. Coen Vernooij 2017 zt messing en ijzerglimmerverf 27 x 27 x 27 cm; 2015 messing staf en ijzerglimmerverf 30 x 20 x 15 cm; 2014 messing staf en ijzerglimmerverf 45 x 19 x 0,3 cm

Marena Seeling (1953) maakt zich ruimte eigen door het beeld dat zij gezien en in een notitie vastgelegd heeft te ontdoen van overbodige ruis. Zij gebruikte onlangs in een interview met schrijver Gerrit Hoogstraaten het woord uitpuren. Dit om aan te geven dat het terugkomen naar voor haar belangrijke plekken een manier is informatie te filteren waarna deze gebruikt kan worden in haar schilderijen, aquarellen en wandobjecten.

Coen Vernooij (1952) zet de lijn in als een ruimtelijk vertrekpunt. Wat zich voordoet als een mogelijk kader, een omlijning, neemt de vorm aan waarmee begrenzing juist wordt doorbroken. Hij opent met zijn beelden een wisselwerking met de leegte (Alex de Vries).
In de meest recente sculpturen zoekt Vernooij de bijna niet tastbare gebieden op, met als gevolg dat zijn beelden, zoals tonen en geuren steeds luchtiger en lichter worden.

 

Fatima Bozorgi tekent met pen en inkt zelfportretten en portretten van andere jonge vrouwen van haar generatie. De afgebeelde vrouwen lijken vaak dromerig en in een tijdloze ambiance te verkeren. Het zijn de persoonlijke levensverhalen van deze vrouwen, hun strijd en verlangens, die de kunstenaar ermee wil vertolken om ze zo onder de aandacht van de kijker te brengen.

Riet Brouwer maakt sferische schilderijen die verwijzen naar natuur en landschap in zowel grote als kleinere formaten.  In een langdurig proces van zoeken, onderzoeken en kijken worden lagen olieverf aangebracht, gladgestreken of opgeruwd totdat het schilderij haar vertelt dat het klaar is.

Frans Drummen toont bouwsels, unieke huizen en hutten. Ingenieus en speels gemaakt uit de meest uiteenlopende materialen die hij ergens onderweg  tegenkomt en die vaak voor het oprapen liggen.  Met veel fantasie, onbevangen, vol werklust lijkt hij altijd overal artistieke mogelijkheden en oplossingen te zien.

Yvonne Halfens maakt raadselachtige beelden van mensfiguren, voornamelijk van klei, die zowel ontroerend,  innemend verontrustend als confronterend kunnen zijn. Er lijkt altijd wel iets gaande of aan de hand te zijn met de eenling zelf en soms in relatie tot de ander of in een groep.

vlnr Yumiko Yoneda, Inner shape, boetseerpasta, gips polystyreen; René Korten, Spirit Level 18; René Korten, Spirit Level 17; Yumiko Yoneda, Silent conversation, boetseerpasta, gips polystyreen.

René Korten (1957, Horn NL) studeerde aan het Mollerinstituut NLO Tehatex, Tilburg en aan de Academie voor Beeldende Vorming, Tilburg waar hij nu docent tekenen en schilderen is.  De kunstenaar  woont en werkt in Tilburg.

De twee kanten die Korten in zijn schilderijen wil samenbrengen - het formele en organische, het geconstrueerde en spontane, de vorm en de kleur, het concrete en het associatieve - kunnen worden teruggevoerd tot de polariteit cultuur – natuur. We hanteren ze vaak als tegenpolen maar is er wel een scherpe lijn te trekken?  Korten is gefascineerd door dat diffuse gebied. Hij toont recente schilderijen in verschillende formaten, onder andere uit  zijn gloednieuwe doorlopende serie Spirit Level die tussen landschappelijkheid en abstractie inzit. Werken waarin hij slaagt om precisie en losse schetsmatigheid overtuigend te combineren. Ze zijn opvallend klein van formaat maar ogen monumentaal.

Yumiko Yoneda (1965, Matsue, Japan) studeerde beeldhouwen in Japan aan de Shimane University in  Matsue  en vervolgens van 1988-1990 op uitnodiging aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Yumiko Yoneda  woont  en werkt al 20 jaar in Nederland, nu in Den Haag. 

Yumiko Yoneda maakt zeer ingetogen, monochrome, abstracte beelden in bescheiden formaten. Het zijn  teer ogende objecten met zachte glooiingen. Soms zijn de vormen bol en rond, of hol , of ze lijken opgerekt of ingezakt maar altijd min of meer afgeleid van de cirkel of van de bolvorm. Er ligt altijd een onderhuidse spanning in  haar beelden besloten die verder reikt dan de grenzen van het beeld, niet aantoonbaar maar wel voelbaar.  Het beeld lijkt te verwijzen naar iets onbenoembaars, wat er niet is en ook wel is.

Prijzen op aanvraag.

vlnr Block-dialogue, olieverf op hout en mdf, 20 x 10 X 4 cm; Zonder titel, serie Points, olieverf op doek, 100 x 120 cm, 2010; Zonder titel, serie Dialogues, olieverf op hout, 20 x 20 cm, 2014.

Het werk van Tineke Porck beweegt zich tussen constructivisme, zero en minimal art. In de expositie van Tineke Porck (1954) lag de nadruk op haar nieuwste schilderijen en wandobjecten waaronder de series Lineair, Blockdialogues en Planes. Daarnaast  was er een selectie uit haar werk vanaf 2009 te zien.

In september 2016 werd een werk uit haar serie Blockdialogues bekroond met  een nominatie voor de ARS prijs 2016 van de gelijknamige kunstenaarsvereniging in Leiden.

De jury oordeelde: 'het is een zeer verfijnd object, een mooi, doordacht  geheel. Er is veel aandacht voor verhoudingen en kleurafstemming. Er zit een bepaalde wetmatigheid in, het lijkt een eigen maatvoering te hebben. Het werk doet aan als geometrisch abstract, maar gaat veel verder dan dat: Het is een associatief beeld, het gaat over ruimte, over een doorgang. Je kunt je voorstellen dat je door het gat in een andere ruimte terecht komt. Het straalt bezonkenheid en concentratie uit. De kleuren zwart en grijs, niet effen maar levendig, zijn heel goed gekozen. Binnen een duidelijk concept is het vooral een mooi verstild beeld geworden.'

 

vlnr Nicolas Dings Boom van Jesse, 52 cm hoog, brons en keramiek (2016); Zwarte ruiter 22 cm hoog, brons en staal (2016); Allerzielen 54 cm hoog, brons (2016). Han Klinkhamer 50 x 60 cm, olieverf op linnen; 200 x 150 cm, tekening; 50 x 60 cm, olieverf op linnen.

De beelden van Nicolas Dings bevinden zich op het grensvlak van beeldende kunst en volkskunst met hun totaal verschillende esthetiek en functionaliteit. Juist in die kunstuitingen zijn vaak de grote en kleine tegenstel­lingen te vinden tussen het banale en het verheven­e, tussen schoonheid en lelijkheid en goed en kwaad. De motieven in het werk zijn vaak ontleend aan de beeldtaal van de Renaissance en worden verbonden met de actualiteit. Gebruikmakend van uiteenlopende materialen als brons, keramiek, papier, kunststof of textiel verbindt hij substantie en symboliek op eigentijdse wijze. Daarmee schept hij een eigen, vaak humoristisch,  universum met veel ruimte voor associaties van de beschouwer.

De woonplek van Han Klinkhamer is gelegen in Demen, een klein dorpje aan de Maas tussen Ravenstein en Oss. Het Stroomgebied van de Maas met akkers en uiterwaarden heeft hem gaandeweg gevormd. Het landschap dringt binnen in zijn tekeningen en schilderijen zonder zich te manifesteren als een letterlijke weergave. “Ik streef naar een verbeelding van mijn omgeving die verder rijkt dan dit en ruimte biedt voor een eigen interpretatie, los van tijd en plaats.”

Prijzen op aanvraag.

 

vlnr Bernadette Beunk zonder titel 100 x 70 cm, betekend wandobject (2016), tekening, betekend object. Ton van Kints sharing air black 5 (2015), close call (2016), compositie 2 schotsspringen, sharing air geo colibri

Bernadette Beunk (Keyenborg 1958) toonde naast speels georkestreerde tekeningen enige door haar betekende sculpturen van beeldend kunstenaar Maria Schilder. Haar objecten zijn voortgekomen uit een gelegenheidssamenwerking die zij eind vorig jaar aanging met Maria Schilder. In haar tekeningen verwerkt Bernadette indrukken uit haar omgeving. Tegelijkertijd reageert ze met intuïtieve precisie op de vorige tekening, waardoor er reeksen van impressies ontstaan. Het proces van voortgang en terzijdes wordt gevoed door Bernadettes permanente nieuwsgierigheid naar de mogelijkheden van de getekende lijn.

Ton van Kints (Rijswijk, 1955) werk wordt getekend door de sporen van een werkwijze die je zowel destructief als constructief kan noemen. Het werk waar Van Kints zich het meest mee vertegenwoordigt, zijn houten panelen die hij verzaagt in eenvoudige, losse delen om deze vervolgens als een zelfgeschapen puzzel weer tot één geheel samen te voegen. De werken zijn aanstekelijk en sprekend, maar tegelijkertijd zie je nadrukkelijk dat er iets niet klopt. Het maakt het werk dubbelzinnig en tegenstrijdig. De panelen zijn esthetisch en tegelijkertijd beschadigd. De complexiteit van het beeld wordt echter altijd weer getemperd door de leesbaarheid van de handeling. Zijn vaak cryptische titels (Koekoeksnest gepolderd, We zijn geweest, e.d.) verwijzen naar de gebeurtenis, die zich onder zijn handen heeft voltrokken.

Prijzen op aanvraag.

 

 

Het materiaal en de inspiratie voor de serie halssieraden ‘Jewels for Cinderella' van Maria Hees is laboratoriumglas. Dit is sterk glas door de samenstelling, en door de bolle vorm waarin het geblazen wordt. Bij het realiseren van deze sieraadontwerpen maakt Maria Hees gebruik van het vakmanschap van een meesterglasblazer in Bohemen. De heldere transparante vormen die daarbij ontstaan krijgen hun definitieve uiterlijk doordat Maria ze zelf bewerkt door middel van zandstralen.

Eric de Nie presenteerde een keuze van schilderijen en aquarellen in diverse maten uit de periode van 1998 tot nu. Het schilderen van Eric de Nie is een speelse en tegelijk emotionele strijd tussen vrij stromende verf en gecontroleerde schildershandelingen. Af en toe het doek of papier horizontaal of verticaal kantelend, volgt de kunstenaar met gevoelig oog en soepele hand de kleurige verfsporen  van lijnen, druppels en geveegde stroken. Het toeval sturend, ontstaat een geheel van ritmische verbanden tussen kleur, lijn vlak en ruimte: een nieuw picturaal beeld dat zowel concreet als poëtisch is.

Prijzen op aanvraag

vlnr Black Raw Umber 130 x 160 cm olieverf op linnen, King's Bleu, Cold Grey 130 x 160 cm olieverf op linnen, Bright Light, 130 x 160 cm olieverf op linnen. Prijzen op aanvraag.

Gaby van Baal (1962) deed haar opleiding aan ArtEZ, Hogeschool voor de kunsten. De kunstenaar woont en werkt in Arnhem.

Bij de opening van de tentoonstelling van Gaby van Baal sprak Alex de Vries. Zie artikel in Mister Motley:

http://www.mistermotley.nl/art-everyday-life/een-motief-om-te-schilderen


vlnr Monique Kwist: Bath House Clothing Time 1/2, 2015, houtskooldruk, 59 x 39 cm; Vlakte (2),  gegoten wandobject, beton met pigment, betonplex, siliconenrubber, 45 x 45 x 8 cm, 2002- 2004; Back View 1/6, 2014, foto op aluminium, zwart-wit, 30 x 45 cm. Marianne Roodenburg (alles olieverf op doek) : Plattenbau (1), 100 x 100 cm, 2015;  Open Fence, 50 x 65 cm, 2015; Alles en Kleur (4) 70 x 80 cm, 2016. Prijzen op aanvraag.

Monique Kwist maakt ruimtelijk en 2-dimensionaal werk, van gegoten objecten tot grafisch werk. Zij wordt beïnvloed door diverse verre reizen en onderzoekt ruimte en licht met een fascinatie voor leegte en plaatsbepaling.  Ze  laat zich ook leiden door experimenten  in materiaalgebruik.  Steeds opnieuw beginnen, ontdekken, leren. Een zoektocht naar ruimte en vrijheid.

Marianne Roodenburg gebruikt de architectuur van verschillende steden als uitgangspunt om haar schilderijen op te bouwen. De conceptuele kant van bouwsels in haar schilderijen en  haar intuïtieve kleurgebruik gaan hand in hand. Zij beschikt over een gedegen kennis van  kleur. Het is haar fascinatie om anonieme fragmenten van een stad te vertalen naar een abstracte wereld van ruimte en kleur waarin je kunt dwalen.

fotografie werk Eddy Stikkelorum: Eric de Vries, Den Haag

Eddy Stikkelorum is een kunstenaar en vrij vormgever voor wie de artistieke vrijheid belangrijk is. Zijn sculpturen zijn gemaakt uit moderne materialen als gelamineerd hout, perspex en epoxy. Door het kunstwerk van associaties te bevrijden ontstaat een beeld met een eigen betekenis. Een beeld als een verstilde beweging. En een beeld dat altijd een fysieke leegte omarmt.

In de schilderijen van Christine Bittremieux licht soms een glimp van een landschap op. Maar de 'landschappen' laten zich niet door een horizon beperken. De focus ligt op de formele aspecten van de schilderkunst: kleur, streek, drager, textuur. Het gebaar en de verfstreek spelen een centrale rol in het verbeelden van de desolaatheid en de kracht van de leegte.

Prijzen op aanvraag

Openingstoespraak door Ingrid Blans [klik en scroll op de toesprakenpagina naar beneden]

Marian Bijlenga en Simon Oud

Openingstoespraak Gerrit Hoogstraaten [klik en scroll op de toesprakenpagina naar beneden]

MET HET OOG OP DE FEESTDAGEN...
 

IN DE GALERIERUIMTE BOVEN STAAT LIGT EN HANGT NIEUW WERK VAN DE KUNSTENAARS: FRANS DRUMMEN: FANTASIEVOLLE SPEELSE OBJECTEN GEMAAKT VAN HOUT SOMS MET VERF OF POTLOOD BEWERKT OF OMWONDEN MET GARENS; YVONNE HALFENS: EEN SERIE MINIATUUR MENSFIGUREN GEMAAKT VAN KERAMIEK IN DE WEER MET EEN ENORME BOL LUCHT; RONI KATZ: (ZELF)PORTRETTEN EN FIGUREN ALS RUIMTELIJKE TEKENINGEN VAN MET DE HAND GEVORMD IJZERDRAAD; HAN KLINKHAMER: GELAAGDE KLEINE OLIEVERVEN DIE GEHEIMEN VAN DE NATUUR LIJKEN TE ONTRAFELEN; MONIQUE KWIST: STRAK VORMGEGEVEN MODERN OGENDE GEBOUWEN GEGOTEN IN ALUMIUM-GIETHARS DIE ONTOEGANKELIJK LIJKEN EN EEN SERIE GETITELD ‘RECYCLING HOUSES’ IN PAPIER MACHE; JESSICA MULLER: COMPLEXE RUIGE OLIEVERFSCHILDERIJEN DIE ASSOCIATIES OPROEPEN MET OVERWELDIGENDE ENERGIE RUIMTE EN NATUUR: BEN OLDENHOF: ABSTRACTE OBJECTEN SPEELS GEMAAKT VAN MATERIAAL GEVONDEN IN ZIJN DIRECTE OMGEVING; HUGO PASMAN: MEESTERLIJKE O.I. INKTTEKENINGEN WAARMEE DE KUNSTENAAR ZIJN PERSOONLIJKE BELEVING VAN HET BERGLANDSCHAP IN FRANKRIJK HEEFT VERTOLKT; JAN HEIN VAN ROOY: NIEUWE OOGST VAN TOT INNEMENDE VOGELFIGUREN VERHEVEN HOUTJES VAN NIKS; RAINER STORCK: SUBTIELE ABSTRACTE PAPIERCOLLAGES: BABETTE TREUMANN: EEN SERIE ABSTRACTE SCHILDERIJEN IN KLEIN FORMAAT EN EEN MODERN/KLASSIEK TAFELLAKEN IN DIVERSE KLEURSTELLINGEN AFMETING 160 X 280 CM 50% KATOEN 50% LINNEN JACQUARD GEWEVEN.

 

Jessica Mullers complexe en ruige schilderijen lijken imaginaire coulisselandschappen en dagen de kijker uit om op avontuur te gaan. Tijdens het proces van het schilderen blijft de kunstenaar doorlopend het werk ontrafelen, onthullen en ontdoen van associaties om zo tot nieuwe samenstellingen te komen. Verf en kleur zijn daarin belangrijke componenten. ‘Ik deconstrueer het beeld steeds opnieuw en modelleer olieverf, mijn materiaal, in onbekende ruimte, maar zelf ben ik gevuld met alles wat er al is’. 

De sculpturen van Ben Oldenhof strelen en prikkelen tegelijk zowel het oog als de tastzin. Het materiaal waar hij mee werkt vindt hij in zijn directe omgeving. Dit kan van alles zijn en meestal is het als onbruikbaar of waardeloos aan de straat gezet. Losse delen omwikkelt hij met ijzerdraad en spelenderwijs combineert en verbindt hij deze tot een nieuw autonoom beeld dat gehuld is in een spel van lijnen. Zijn werk doet een beroep op de kijker om anders te gaan kijken, om los te raken van geconditioneerd kijken. 

vlnr Aliaga dehesillas,schilderij aarde en caseïne 51 x 70 cm; Aliaga rio Guadaloupe, schilderij aarde met caseïneverf; schilderij z.t.; schilderij z.t. aarde met caseïneverf;

Serie: Vogelfiguur uit het ornithologisch lab, houtjes van niks met verf. 

Prijzen op aanvraag

De schilderijen maakt Jan Hein van Rooy zoveel mogelijk in het landschap waar hij is. Voor een deel van het jaar is dat in Spanje waar hij de gevonden pigmentrijke aarde verwerkt tot verf en voor het werk uit de uiterwaarden gebruikt hij rivierklei, houtskool, aangespoeld drijfzand, krijt en kalk en wat titaanwit. Ook werkt de kunstenaar op papier van de moerbeiboom dat hij later op doek plakt. Bij een groot formaat worden meerdere vellen op één doek gelijmd en volgt de laatste schildering achteraf. De ‘droge naalden’ zijn ook in het vrije veld op aluminiumplaat met een scherpe naald getekend en daarna in zijn atelier afgedrukt.

In het ornithologisch laboratorium van de kunstenaar staan vogelfiguurtjes opgesteld, die gemaakt zijn van aangespoelde ‘houtjes van niks’, drijfhoutjes tegengekomen en opgeraapt op zijn dagelijkse wandeling langs de Waal bij Beuningen waar Jan Hein van Rooy woont.


Jan Hein van Rooy (Voorburg 1940) is van jongs af aan gefascineerd door landschap in de ruimste zin van het woord. Hij werkte in Frankrijk, België, Scandinavië, Italië en de laatste jaren vooral in de binnenlanden van Spanje, zijn moederland, het land van Moeder Aarde.

Openingstoespraak door A.L. Snijders gefilm door Ine Klein [klik en scroll op de toesprakenpagina naar beneden]

 

 

vlnr Warmteminnend  2014, olieverf op linnen 70 x 100 cm; Serrattinata, olieverf op linnen 100 x 130 cm; Le mal du pays, olieverf op linnen 100 x 130 cm; Zomer in Zeeland, olieverf op linnen 100 x 130 cm; Seeligkeit, olieverf op linnen 100 x 100 cm

Prijzen op aanvraag

Passie, dynamiek, kleur, licht en de magie van verf

Marie-José Robben laat zich in haar werk al schilderend meevoeren door de onbenoembare toonaarden en zeggingskracht van kleur en licht. Zij beschouwt de verf als een goddelijk materiaal en hanteert deze op bijna sculpturale wijze. De beweeglijke verfoppervlakken in haar voorstellingen zijn met grote vrijheid in trefzekere, krachtige en meestal forse penseelstreken neergezet. Door de zeer gelaagde verfstructuur ontstaan intense kleuren. Vaak inspireren een landschap, bloemen of andere motieven uit de natuur haar maar ook laat zij zich graag leiden door muziek en literatuur. Het thema dient als inspiratiebron of aanleiding maar is uiteindelijk ondergeschikt aan het schilderen zelf. Haar idealen zijn puur schilderkunstig.

Marie-José Robben (Kaatsheuvel 1959), deed haar opleiding aan de Kunstakademie in Den Bosch (1979-1985), De Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam (1985 – 1988) en de Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts in Parijs. Marie-José Robben woont en werkt in Amsterdam en heeft een uitgebreid en indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Zij behoort tot de gerenommeerde schilders die ons land rijk is.

Openingstoespraak door Gerda J van Ham [klik en scroll op de toesprakenpagina naar beneden]

 

schilderij, olieverf                                                                                           2014, ei-tempera op linnen op paneel 15 x 40 cm                        2011, ei-tempera op linnen op paneel 10 x 60 cm

Prijzen op aanvraag

Stijn Kriele (1972), groeide op in Vlissingen en woont en werkt in Tilburg.

In zijn recente werk vormt het gecultiveerde (Zeeuwse) landschap een belangrijke leidraad. Fotografie en schilderkunst zijn bij hem in het ontstaansproces onlosmakelijk met elkaar verbonden. Met minimale middelen weet Kriele het maximale van zijn landschapsbeleving te vertalen in werken op papier, olieverfschilderijen en fotowerken. Kriele onderzoekt welke constanten onmisbaar zijn om het landschap nog als zodanig te herkennen. De mogelijkheden worden gedicteerd door de aanwezige beeldelementen. Overzichtelijkheid rust en verstilling domineren in zijn werk.

http://www.mistermotley.nl/art-everyday-life/marena-seeling-en-stijn-kriele-peilen-hun-positie

Openingstoespraak door Alex de Vries [klik en scroll op de toesprakenpagina naar beneden]

2014, olieverf op linnen  30 x 40 cm                                                     2014, olieverf op linnen  30 x 40 cm                                                 2015, wandobject  olieverf op paneel 

Prijzen op aanvraag

Marena Seeling (1953), groeide op in Weurt en woont en werkt in Nijmegen.
Marena onderzoekt ruimte en verkent haar gebied nauwgezet, of het nu IJsland, Lanzarote of de nieuwe brug bij Nijmegen is. De foto’s die ze daar maakt vormen vaak het startpunt voor haar schilderijen. In het schilder proces weekt zij de foto’s als het ware los van hun letterlijke betekenis. Tijdens haar jeugd werd het weidse uitzicht vanuit haar geboortehuis op de rivier de Waal geleidelijk gevuld met het silhouet van de oprukkende industrie. Dit geïndustrialiseerde polderlandschap vol tegenstellingen meandert als een archetypisch landschap door haar werk.


'Het gaat al lang niet meer over hét beeld of dé waarheid. De kunstenaar gaat op de ruimte af om zich ermee te meten. Marena Seeling gaat de nieuwe brug over de Waal niet op om het uitzicht te kunnen zien, nee, zij gaat er onder staan en registreert hoe de brug haar het zicht ontneemt. Dit perspectief maakt andere ruimten, waar we niet op gerekend hadden, zichtbaar.' Citaat Cees de Boer uit Het ontdekte panorama.

   Zonder titel, 2014 gemengde techniek op paneel, 24 x 30 cm     Zonder titel, 2014 gemengde techniek op paneel, 24 x 30 cm  Zonder titel, 2014 gemengde techniek op paneel, 24 x 30 cm

   Prijzen op aanvraag

André Ernst presenteert een serie kleine abstracte werken op paneel die verwijzen naar natuur en landschap. De kunstenaar gaat intuïtief en onderzoekend te werk en omarmt het experiment met materialen en technieken met een groot gevoel voor esthetiek.

  Metamorfose 1, gemengde garens, 115x170 cm, 2012                 Metamorfose 3, gemengde garens, 150x190 cm, 2013                Metamorfose 6, gemengde garens, 150x190 cm, 2013 

  Prijzen op aanvraag

Babette Treumann presenteert olieverfschilderijen en textiele schilderijen. Haar werk gaat over licht en donker, kleur en vorm. Monochrome kleurvlakken worden opgebouwd uit meerdere lagen die genuanceerd zijn van kleur en toets. Met digitale bewerkingen en uitvergroting van haar schilderijen worden andere dimensies blootgelegd die weer uitgangspunt kunnen worden voor textiele schilderijen die zij maakt in het textiellab van het Textielmuseum in Tilburg.

    Vier iPadtekeningen, 2014

    Uitgeprint op handgeschept Japans Kozo papier en bevestigd op een houten paneeltje van 18x24 cm

    Prijzen op aanvraag

Han Klinkhamer presenteert tablettekeningen en schilderijen met natuur als onderwerp.

De kunstenaar heeft zich recent ook toegelegd op het maken van tekeningen op tablet.

Hierbij speelt het proces van toevoegen en weghalen ook weer een grote rol. 

Vrouw uit de serie Gebroken wit, beeld keramiek                           Corpus  porselein beschilderd met kobaltoxide    

De beelden variëren in hoogte van 14 cm tot 24 cm

Prijzen op aanvraag

Het werk van Yvonne Halfens bestaat uit beelden, vaak figuratief, en in de expositie overwegend van klei. Het zijn voornamelijk menselijke figuren waarbij het niet gaat om een uiterlijke gelijkenis maar om wat het is om mens te zijn: gebonden aan een lichaam en aan het zelf. Het lichaam wordt gebruikt als metafoor. Op zoek naar de grens tussen buiten en binnen. Het zijn studies naar hoe mensen zich door het leven bewegen, poëtisch en met een zekere traagheid. Gestalten die wel herkenbaar zijn maar ook uit een schimmenwereld lijken te komen.

De recente serie GEBROKEN WIT is door Yvonne Halfens uitgewerkt in een serie staande beelden van wit porselein en keramiek, soms beschilderd met kobaltoxide, soms uitgebreid met andere materialen. De mensfiguren zoeken contact, verschuilen zich in gedachtenwolken en tonen slechts een diffuse identiteit, sommige lijken aangetast door een vormeloze ballast: wat laten ze zien en wat verbergen zij?

   M.C. Brouwer, drie schilderijen, olieverf op doek

   Prijzen op aanvraag                                  

M.C. Brouwer

'In mijn schilderijen van landschappen werk ik pasteus, kliederig dik soms, gecombineerd met gladde glimmende gedeelten die ontstaan door veel strijkende bewegingen met het paletmes. Het zijn een soort "ploeterschilderijen", een proces waar ik door heen moet om een bepaald gewild effect te krijgen. Ik wil namelijk in de ondergrond bepaalde verdikkingen laten zien die als een soort onderhuidse beweging aanwezig zijn. Door deze werkwijze kan ik een atmosfeer neerzetten die ik ook ervaar als ik buiten ben; zwermende vogels, bewegende bomen en vallend blad, struiken die door een klein briesje een beetje gaan trillen, wolken die plotseling voor de zon schuiven, water waarin de lucht weerkaatst, kortom de dynamiek van de open lucht wil ik ervaren in mijn schilderijen.'

  Objecten van handgevormd ijzerdraad

  Prijzen op aanvraag

Roni Katz presenteert karaktervolle objecten en sieraden. Haar inspiratie put zij

uit persoonlijke ervaringen en de dingen uit het gewone dagelijkse leven. Met

gevoelige hand en in een tekenachtig lijnenspel vormt zij van ijzerdraad twee en

driedimensionale objecten en sieraden die een verhaal vertellen.

 

  Interieur, 2013, gouache 47,5 x 67 cm                                             Interieur, gouache

  Hugo Pasman 

  Prijzen op aanvraag

 Man staand, 2012, h. 20 cm                             Gold feet, 2013,  h. 21 cm                             Bird, 2013,  h. 14 cm  

  Frode Bolhuis

  Prijzen op aanvraag

  Ball (Transparant), 2014, 40 x 40 cm                Untitled, 2014, 25 x 25 cm                           Wolf (Dance Floor) #22014, 80 x 80 cm

  Lenneke van der Goot 

  Prijzen op aanvraag

  Muur Berlijn,  2013,  20 x 20 x 4 cm              Kolom Berlijn, z.j., 20 x 20 x 4 cm                        Kerk Zutphen, z.j., 20 x 20 x 4 cm 

  Marianne Roodenburg

  Prijzen op aanvraag

 

messing met ijzerglimmerverf 

messing met ijzerglimmerverf 

messing met ijzerglimmerverf 

messing met ijzerglimmerverf 

  messing met ijzerglimmerverf

  Coen Vernooij

  Prijzen op aanvraag

 

  hout met verf                                                        acrylverf in een doos 10x18cm 2013                hout met verf

  Wilma Vissers

  Prijzen op aanvraag

 

© Galerie Agnes Raben 2014 -